Sala!

Anoela! (respons with naaa)

Hier volgt een kort verslagje, om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik zit sinds woensdag al aan de diaree, maar gisternacht was het niet grappig meer. Om het uur moest ik bijna rennen naar de wc toe, vandaar niet zo heel veel beleefd de afgelopen dagen.

Zondag 6 november:
Na een rumoerige nacht besloten niet mee te gaan naar de kerk vanochtend. Jacob voelde zich ook niet lekker, en Baltisu heeft de waterpokken dus bleef ook thuis. Een huis vol zieken haha. Zondag heb ik eigenlijk de hele dag op bed gelegen, want ik voelde me echt niet lekker. Na een slaaploze nacht vanwege de diaree besloot ik toch maar een remmer te nemen, want ik was er zo klaar mee.
Om 17.00 werd doornroosje wakker en ben ik gezellig buiten gaan zitten bij de rest van de familie. Een rondje gelopen met Ephrim, om er toch maar even uit te zijn. De kinderen in de buurt kennen bijna allemaal mijn naam en om de seconde hoor ik dan ook 'Alinda, hello!' haha, vind dat wel erg leuk! Na een kort wandelingetje weer thuis aangekomen. 's Avonds stond spaghetti met rijst en een tomatenprutje op het menu, zeer lekker!
Na het eten nog even blijven hangen in de woonkamer, lekker gedoucht en vroeg gaan slapen. Een zeer spannende dag was dit in mijn Ghanese leventje!

Maandag 7 november:
Vandaag is de Sala, dit is een nationaal offerfeest van de moslims. Wanneer het gevierd wordt is afhankelijk van de stand van de maan, gister werd het bijvoorbeeld al in Accra gevierd vertelde Susanna mij. Dit feest staat eigenlijk voornamelijk in het teken van eten, eten en nog eens eten. Zo hoort het erbij om een schaap te slachten en eten uit te delen aan iedereen die je maar kent. Ik verblijf bij een Christelijk gezin, dus geen feest hier. Ondanks dat werd er vanaf 6.30 's ochtends al eten gebracht. Toen ik een uurtje later eens mijn bed uit kwam gerold stond de hele keuken vol met pannetjes eten. Ik mocht dit ook als ontbijt nemen, lekker rijst 's ochtends om half 8. 'Nee dankje', ik houd het wel bij een stukje droog witbrood met een kopje thee.
Als echte cultuurliefhebber wilde ik natuurlijk wel iets mee krijgen van dit feest, ziek of niet ziek we gaan er gewoon uit!
Rond 11.00 ben ik dan ook richting Kaka's huis vertrokken, dit is de oma van Hajar (zij werkt voor Meet Africa). Toen ik mijn huis nog niet uitgelopen was zag ik twee jongetjes op de grond zitten met iets tussen hun benen, jahoor twee dode schapenkoppen!! IEEEEEEL, maar ik heb mij ingehouden, niet gegild en gewoon een stapje sneller doorgelopen. Ik was even niet de vriendelijke salaminga die teruggroette!
Met de taxi naar Kaka gegaan samen met Lies, zij heeft eergister op het allerlaatste moment nog een Afrikaanse jurk laten maken voor de Sala.
Bij Kaka aangekomen zat de halve familie daar onder een boom, je raad het al.. te eten! Is er een feest wat in teken staat van eten, heb ik ontzettend last van mijn buik/darmen. Zal je altijd zien!
Saskia was er ook, want haar gastgezin is weer famillie van Kaka, zo zie je maar hoe klein ook Ghana is hihi.
Na twee uurtjes weer weggegaan, om weer naar de wc te kunnen rennen.
's Avonds werd er niet gekookt, dus ik vreesde het leukste: het eten op eten wat sinds vanochtend 6.30 op het aanrecht stond opeten!
En jahoor, ik kreeg de rijst voorgeschoteld die 's ochtends is gebracht! Op zich niks mis mee, was het niet zo dat het eten dus heel de dag heeft staan broeien in de keuken waar het lekker warm is. Want nee, aan eten in de koelkast zetten doen ze hier niet aan. Ik heb wel iets gegeten, maar niet zoveel, kon nu mooi mijn maag als excuus gebruiken haha.
Nou vanacht nog een keertje vroeg slapen en dan hooplijk morgen weer helemaal de oude.

Liefs Alinda