So this is Africa!
Door: Alindavanbommel
Blijf op de hoogte en volg Alinda
07 September 2011 | Ghana, Tamale
lieve familie, vrienden, kennissen en vage kennissen haha.
Ik ben in Afrika! Wat een gek idee zeg, en wat een indrukken..
Laat ik bij het begin beginnen, zondag vloog ik om 15.15 vanaf Amsterdam naar Accra. Uiteindelijk was ik om 20.00 local time (de klok loopt hier 2 uur achter) in Ghana. Vanuit het vliegtuig moest ik door de security heen, en gelijk kon in wennen aan de African time, bijna 2uur in de rij gestaan!! Toen ik aan de beurt was ging het niet helemaal goed, ze wilde mijn adres weten waar ik verbleef maar dat wist ik niet, een boze man die maar niet begreep hoe ik niet kon weten waar ik verblijf. Uiteindelijk moest ik opschrijven vanuit welke organisatie ik ging en dan was het goed! Vanuit daar de bagage ophalen, maar omdat we inmiddels dik 2uur verder waren stond de bagage van een andere vlucht al op de band, PANIEK!! haha, er kwamen 2 mensen naar mij toe om mij naar mijn bagage te wijzen, met bagage en al op naar de uitgang. Iedereen kwam naar me toe 'hello, are you okay?' 'yes, i am' maar eigenlijk stonden de tranen me nader dan het lachen, waar ben ik in aan begonnen?
Toen ik bij de uitgang aankwam en een zwarte man van meet Africa zag staan kon ik wel huilen van blijdschap, hij heeft op me gewacht en alles komt nu goed!
Ik ben samen met mijn erg leuke reisgenootjes naar Victoria's huis gegaan waar we de eerste 2 nachten hebben geslapen. We sliepen met zijn vijfen ik een kamer, de kamer is zo groot als een master bedroom. De staat 1 twee-persoons bed, dus uiteindelijk hebben we met zijn drieen in het bes geslapen en de andere twee sliepen op matjes.
Maandag ochtend ging ik om een uur of 5 naar de wc, ik keek naar buiten en besefte me opeens; ik ben ik Afrika!
Het dochtertje van Victoria noemt me pinklady, alleen maar omdat ik een roze jurk aan heb een roze mobiel, camera en tas heb, snappen jullie dat nou? Haha ze hebben me ook overal in de gaten!
Maandag zijn we met onze gids Evans naar de stad Accra gegaan. Een sim-kaart gekocht, een internet USB stick gekocht en het busticket gehaald.
Jeetje wat komen er een indrukken op me af, overal waar je kijkt zie je mensen. Ze leven voor de handel, mensen met grote schalen op hun hoofd, alles wat je maar kan bedenken verkopen ze.
Met een trotro busje zijn we vanuit de stad vertrokken naar het stand. Het trotro busje stopt voor iedereen die maar mee wilt, hoe voller de bus hoe beter! En als je dacht dat de bus vol was had je het mis want dan kwam er nog iemand bij!
Op het strand aangekomen zijn we gaan zitten bij een strandtentje, wat te eten besteld wat 2(!) uur later werd gebracht. Ik sta echt versteld van mezelf dat ik dat helemaal niet erg vind, kan me erg goed vinden in de African time. Op het strand komen de 'handelaars' allemaal 10 keer naar je toe.
Er stond een man met een slang, Evans zij kom Alinda gaan we even kijken, ik naief als ik ben mee. Mijn god het is een slang!! Of ik hem beet wilde houden? Ben je gek, 'no thank you sir'. Evans pakte mijn hand en we hebben hem samen aangeraakt, daarna ben ik maar snel weggelopen haha.
Na het strand zijn we met het trotro busje terug naar de stad gereden, ik zat natuurlijk precies op een plek waarop ik er elke keer uitmoest als er iemand uit het busje wilde. Op zo'n moment stapte ik uit en kwamen er opeens 5 mensen aangelopen terwijl er 2 uitgingen, ze propte zich alle 5 voor mijn neus in het busje. Dus ik kon niet meer zitten, hmm toch niet zo heel vriendelijk volk dus haha. Uiteindelijk werden er een paar uitgezet zodat ik toch weer kon zitten!
Toen we weer bij Victoria aan kwamen heb ik gekeken of mijn internet het deed, gues what? Hij deed het niet, pff dat was even een breekpunt :( ik voelde me zo alleen en wilde zo graag even mijn ouders zien en spreken. Mijn reisgenootjes hebben mij goed opgevangen, een reisgenootje dat wel internet had liet miij even skypen :)
Dinsdag morgen om 8uur zou de bus er staan bij het busstation, maar de African time was ook hier van toepassing, om 10.30 kwam de bus aan. We hadden vaste plekken in de bus, en ik zat helemaal achteraan. Met mijn wagen ziekte baalde ik hier erg van, gelukkig was een van mijn reisgenootjes zo lief om te wisselen van plek en zat ik helemaal vooraan!
De busreis is mij erg meegevallen, een hoop gezien onderweg. Wanneer ik dan een vrachtwagen zie waar opstaan Holland, Alblasserdam begin ik te glimlachen, eigenlijk is de wereld nog helemaal zo groot niet.
Mister Jacob, de vader van mijn gastgezin haalt mij om 23.30 op bij het busstation in Tamale, mijn reisgenootjes slapen met zn viertjes nog een nachtje bij iemand van meet Africa. Nou sta ik er echt alleen voor, de cultuurshock valt me erg tegen. Mijn gastgezin slaapt allemaal al, dus ik weet niet goed waar ik ben, het is een lange nacht geweest!
Woensdag morgen werd ik om 9uur wakker en besloot maar eens kennis te maken met mijn gastgezin, ze zijn erg hartelijk maar ook erg met hun eigen ding bezig. Aan het alleen eten moet ik erg wennen, maar goed!
Ik ben nu al erg lang aan hetr typen dus ik ga maar eens even sociaal doen met mijn gastgezin :)
Vanavond post ik een nieuw bericht over mijn eerste dag :)
Dikke kus en veel liefs,
Alinfa
Ik ben in Afrika! Wat een gek idee zeg, en wat een indrukken..
Laat ik bij het begin beginnen, zondag vloog ik om 15.15 vanaf Amsterdam naar Accra. Uiteindelijk was ik om 20.00 local time (de klok loopt hier 2 uur achter) in Ghana. Vanuit het vliegtuig moest ik door de security heen, en gelijk kon in wennen aan de African time, bijna 2uur in de rij gestaan!! Toen ik aan de beurt was ging het niet helemaal goed, ze wilde mijn adres weten waar ik verbleef maar dat wist ik niet, een boze man die maar niet begreep hoe ik niet kon weten waar ik verblijf. Uiteindelijk moest ik opschrijven vanuit welke organisatie ik ging en dan was het goed! Vanuit daar de bagage ophalen, maar omdat we inmiddels dik 2uur verder waren stond de bagage van een andere vlucht al op de band, PANIEK!! haha, er kwamen 2 mensen naar mij toe om mij naar mijn bagage te wijzen, met bagage en al op naar de uitgang. Iedereen kwam naar me toe 'hello, are you okay?' 'yes, i am' maar eigenlijk stonden de tranen me nader dan het lachen, waar ben ik in aan begonnen?
Toen ik bij de uitgang aankwam en een zwarte man van meet Africa zag staan kon ik wel huilen van blijdschap, hij heeft op me gewacht en alles komt nu goed!
Ik ben samen met mijn erg leuke reisgenootjes naar Victoria's huis gegaan waar we de eerste 2 nachten hebben geslapen. We sliepen met zijn vijfen ik een kamer, de kamer is zo groot als een master bedroom. De staat 1 twee-persoons bed, dus uiteindelijk hebben we met zijn drieen in het bes geslapen en de andere twee sliepen op matjes.
Maandag ochtend ging ik om een uur of 5 naar de wc, ik keek naar buiten en besefte me opeens; ik ben ik Afrika!
Het dochtertje van Victoria noemt me pinklady, alleen maar omdat ik een roze jurk aan heb een roze mobiel, camera en tas heb, snappen jullie dat nou? Haha ze hebben me ook overal in de gaten!
Maandag zijn we met onze gids Evans naar de stad Accra gegaan. Een sim-kaart gekocht, een internet USB stick gekocht en het busticket gehaald.
Jeetje wat komen er een indrukken op me af, overal waar je kijkt zie je mensen. Ze leven voor de handel, mensen met grote schalen op hun hoofd, alles wat je maar kan bedenken verkopen ze.
Met een trotro busje zijn we vanuit de stad vertrokken naar het stand. Het trotro busje stopt voor iedereen die maar mee wilt, hoe voller de bus hoe beter! En als je dacht dat de bus vol was had je het mis want dan kwam er nog iemand bij!
Op het strand aangekomen zijn we gaan zitten bij een strandtentje, wat te eten besteld wat 2(!) uur later werd gebracht. Ik sta echt versteld van mezelf dat ik dat helemaal niet erg vind, kan me erg goed vinden in de African time. Op het strand komen de 'handelaars' allemaal 10 keer naar je toe.
Er stond een man met een slang, Evans zij kom Alinda gaan we even kijken, ik naief als ik ben mee. Mijn god het is een slang!! Of ik hem beet wilde houden? Ben je gek, 'no thank you sir'. Evans pakte mijn hand en we hebben hem samen aangeraakt, daarna ben ik maar snel weggelopen haha.
Na het strand zijn we met het trotro busje terug naar de stad gereden, ik zat natuurlijk precies op een plek waarop ik er elke keer uitmoest als er iemand uit het busje wilde. Op zo'n moment stapte ik uit en kwamen er opeens 5 mensen aangelopen terwijl er 2 uitgingen, ze propte zich alle 5 voor mijn neus in het busje. Dus ik kon niet meer zitten, hmm toch niet zo heel vriendelijk volk dus haha. Uiteindelijk werden er een paar uitgezet zodat ik toch weer kon zitten!
Toen we weer bij Victoria aan kwamen heb ik gekeken of mijn internet het deed, gues what? Hij deed het niet, pff dat was even een breekpunt :( ik voelde me zo alleen en wilde zo graag even mijn ouders zien en spreken. Mijn reisgenootjes hebben mij goed opgevangen, een reisgenootje dat wel internet had liet miij even skypen :)
Dinsdag morgen om 8uur zou de bus er staan bij het busstation, maar de African time was ook hier van toepassing, om 10.30 kwam de bus aan. We hadden vaste plekken in de bus, en ik zat helemaal achteraan. Met mijn wagen ziekte baalde ik hier erg van, gelukkig was een van mijn reisgenootjes zo lief om te wisselen van plek en zat ik helemaal vooraan!
De busreis is mij erg meegevallen, een hoop gezien onderweg. Wanneer ik dan een vrachtwagen zie waar opstaan Holland, Alblasserdam begin ik te glimlachen, eigenlijk is de wereld nog helemaal zo groot niet.
Mister Jacob, de vader van mijn gastgezin haalt mij om 23.30 op bij het busstation in Tamale, mijn reisgenootjes slapen met zn viertjes nog een nachtje bij iemand van meet Africa. Nou sta ik er echt alleen voor, de cultuurshock valt me erg tegen. Mijn gastgezin slaapt allemaal al, dus ik weet niet goed waar ik ben, het is een lange nacht geweest!
Woensdag morgen werd ik om 9uur wakker en besloot maar eens kennis te maken met mijn gastgezin, ze zijn erg hartelijk maar ook erg met hun eigen ding bezig. Aan het alleen eten moet ik erg wennen, maar goed!
Ik ben nu al erg lang aan hetr typen dus ik ga maar eens even sociaal doen met mijn gastgezin :)
Vanavond post ik een nieuw bericht over mijn eerste dag :)
Dikke kus en veel liefs,
Alinfa
-
07 September 2011 - 18:09
Saskia:
Hahahha Je weet het wel aantrekkelijk te maken met je vliegveld verhaal!!!! Ik krijg er steeds meer zin in hihi
Leuk joh om allemaal te lezen
Tot over 3,5 week :)
xx -
07 September 2011 - 18:14
Monique:
Lekker allemaal over je heen laten komen. Dit overkomt ons allemaal hoor. Over een paar dagen weet je niet beter en als je thuisbent (zoals ik inmiddels) ga je het allemaal nog missen.
Hang in there! -
07 September 2011 - 19:30
Ilse:
Schattie! Wat een verhaal! haha, die slang, ik zie je al voor me wegrennen!!
Wat jammer dat je welkom in Tamale tegenvalt, maar dat gaat vast helemaal goed komen!
Lieffie, over 3,5 weken ben ik bij je :) Dan begint 'ons' avontuur samen echt!
Kusjes! -
07 September 2011 - 19:57
Marcia:
Wat fijn om wat van je te horen!! :D xxxxxx -
08 September 2011 - 06:37
Lot:
Aghh liefje toch wat een verhaal!! Je weet ik hb een hekel aan lezen maar dit was in 1 adem uit! Wat een wachten maar daar wen je wel aan! Ik vind het super goed van je dat je dit avondtuur bent aangegaan en als je straks helml hewend bent hoop ik dat je nog terug komt! Veel plezier en succes lieve linn ik kijk uit naar je volgende verslag! Dikke kus en heeel veel liefs, jij bent mijn vriendin!
-
08 September 2011 - 09:51
Mieke:
WOW! Alin wat een ervaringen...
Spannend om te lezen in Delft.
Maar om het zelf allemaal in een paar dagen mee te maken....
knuf van hondje bass
en van mij natuurlijk kuss. -
08 September 2011 - 12:12
Jasper:
Tof, geniet van Afrika. Echt een top land ;). Als je de gelegenheid krijgt moet je zeker Springbok en Kudu proberen. Ernstig lekker! -
08 September 2011 - 12:28
Esmeralda:
Gelukkig ben je wel goed aangekomen. En zoals ik al zei de eerste dagen kunnen tegenvallen, maar als je daar eenmaal doorheen bent, komt het echt goed!
Ik hoop snel te horen welke leuke dingen je nog meer meemaakt!!
Veel plezier en geniet vooral!!
xxx -
08 September 2011 - 17:08
Dees:
Al het begin is moeilijk, maar het komt goed, weet ik zeker! Je bent sterker dan je denkt. Nu lezen we nog de spannende verhalen waarbij je thuis nog mist, maar straks als de nieuwigheid er af is en je gewend bent dan komen de verhalen waarbij we allemaal stiekem denken: Wauw... zou ik ook wel willen ervaren.., X -
09 September 2011 - 10:00
Melly:
Hey there Pink Lady,
Leuk om je ervaringen te lezen maar kan me goed voorstellen dat het je af en toe zwaar valt en je je dan echt eenzaam voelt....
Ik hoop dat je ondertussen wat meer hebt kunnen wennen en je je wat beter op je plek voelt.
Veel liefs van ons allemaal en je zult zien dat je je straks als een vis in het water zult voelen! Dikke zoen, Melany.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
